มาตรฐานที่ 3 ด้านการบริการวิชาการ
การบริการวิชาการเป็นพันธกิจที่สถาบันอุดมศึกษา ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของสังคม ได้นำองค์ความรู้ที่มีอยู่ตามความเชี่ยวชาญในสาขาวิชาต่างๆในสถาบันอุดมศึกษา และนำนักศึกษาในสาขาวิชานั้นๆ ออกไปให้บริการกับชุมชน นอกจากจะเป็นสิ่งสำคัญเพื่อการสร้างความสัมพันธ์ที่ดีต่อชุมชน สร้างงานหรือสร้างคุณภาพชีวิตที่ดีให้กับชุมชน ยังเป็นการประยุกต์ใช้องค์ความรู้ที่มีอยู่กับสภาพบริบทของสังคมไทย ตามความได้เปรียบเชิงทรัพยากรและความได้เปรียบเชิงพื้นที่ ผลการบริการวิชาการแก่ชุมชน จึงไม่เพียงแต่สร้างความเข้มแข็งให้กับชุมชน แต่ยังเป็นการนำเอาองค์ความรู้ที่ได้จากการบริการวิชาการ มีพัฒนาองค์ความรู้ในการจัดการเรียนรู้ให้กับนักศึกษาได้อย่างต่อเนื่อง เกิดเป็นองค์ความรู้ เกิดเป็นทฤษฎีใหม่ที่เติบโตภายใต้บริบทของสังคมไทย และที่สำคัญเป็นอย่างมากคือ การพัฒนาให้นักศึกษาเป็นพลเมืองที่ดีที่รู้จักการรับใช้สังคม
ความสำเร็จของการบริการแก่สังคม จึงเกิดขึ้นจากกิจกรรมทั้งที่มีรายได้ และเป็นกิจกรรมที่ให้เปล่า แต่เป็นการสร้างคุณค่า หรือสร้างมูลค่าเพิ่มให้กับทรัพยากรในชุมชน
ตัวบ่งชี้มาตรฐานด้านการบริการทางวิชาการ ประกอบด้วย 1 ตัวบ่งชี้ คือ
ตัวบ่งชี้ที่ 3.1 การบริการวิชาการแก่สังคม
มีรายละเอียดดังนี้